De mooie Westcoast

10 December Greymouth - Shantytown -
Hokitika - Franz Jozef Glacier

We pikken voor vertrek de kaartjes voor Shantytown op bij de receptie. Volgens de Lonely Planet waren ze $ 14,50. Het blijkt dat inmiddels ook hier de inflatie heeft toegeslagen. De kaartjes zijn $ 20 per persoon, na korting. Gelukkig zijn in Nieuw Zeeland bijna altijd kinderen onder de vijf jaar gratis. Dankzij de Top 10 membercard krijgen we een korting van $ 5 per persoon dus het schiet al lekker op met de kaart terug te verdienen. Wat zullen we over Shantytown vertellen, wie wel eens in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen is geweest kan er wel een gevoel bij krijgen, maar dan kleiner. Het stoomtreintje dat ons een rit van twintig minuten door het regenwoud zou geven stopt na drie minuten om ons uit te laten stappen om wat geschiedenis van het tree logging uiteen te zetten. Landarbeider zijn in Nederland is dan toch iets veiliger. We mogen weer in de trein, gaan terug, stoppen weer, nu bij de zaagmolen. Het ziet er indrukwekkend uit en achter ons rijdt vervolgens de trein weg. Dan maar teruglopen, de hele 100 meter... Heel slim langs het goudzoekersgebeuren. Marc en Claudia scheppen en zeven dat het een lieve lust is met hulp van Nikki. De beloning; twintig korreltjes goud die netjes in een flesje met water worden gedaan door een meneer die de goudzoekerstijd lijkt te hebben overleefd. Inclusief slecht gebit, het enige dat ontbrak waren zijn long johns. We lopen nog wat door het dorpje, alle huizen en winkels blijken wel authentiek te zijn, komen uit de omgeving en zijn op locatie herbouwd. Na twee uur geloven we het wel en gaan we verder naar Hokitika, de hoofdstad van Nieuw Zeeland als het gaat om Greenstone, (ook wel bekend als Jade) die hier in overvloed wordt gevonden en door de Moari werd bewerkt tot sieraden en wapens. Er is een enorm aanbod en naar ons gevoel word je ook af en toe getild waar je bij staat. Rondshoppen heeft zeker zin. Rond vier uur lopen Marc en Nikki blij met een Jade hanger om hun nek terug naar de camper. Het landschap begint al iets woester te worden naarmate we dichter bij de gletsjers komen. De rivieren die vanuit de bergen naar de zee stromen worden steeds breder en met de regenval van de afgelopen dagen is het net allemaal een beetje heftiger. Soms doen we een poging om deze rivieren te fotograferen als we weer eens over zo’n eenbaansbruggetje moeten. Het is lastig dat je niet stil kan gaan staan op de brug omdat er bijna altijd wel een tegenligger is, of iemand achter je. Hangend uit het raam doen we dus onze best. Rond half zes kwamen we aan op de Top 10 camping bij Franz Jozef Glacier, een beetje een kale bedoening, met betonplaten als ondergrond, veel sfeer straalde het niet uit. Het uitzicht op de bergen was echter gigantisch mooi en een goede warme douche stemt de mens ook wat milder. Zelfs Finn had het reuze naar zijn zin onder de douche. De macaroni is er dit keer toch eindelijk ingegaan, de paprika begon al een beetje te verschrompelen in de koelkast. De wifi was weer alleen via creditcard en daar houden wij niet zo van. Dus dat moet maar een dagje wachten, er zit toch bijna alleen maar spam en reclame in onze mailboxen, het is echter altijd leuk om de leuke reacties van familie en vrienden te lezen die onze avonturen volgen. Dan weten we weer waar we ons helemaal suf voor tikken elke avond.

11 December Franz Josef Glacier - Haast - Wanaka

Ons volgende doel is Queenstown, waar we een aantal dagen rust willen inlassen. Het plan om dat in één dag te doen is toch een beetje te ambitieus. Het is wat realistischer om als eindhalte voor deze dag Wanaka aan te houden. Het is dan nog maar een kleine 80 km naar Queenstown en dat redden we op onze sloffen! Maar nu zijn we nog even bij de Franz Josef Glacier. We hebben ons al een paar dagen verdiept in alle foldertjes die bij de diverse Tourist Information Centres en campings staan, maar worden er nog niet vrolijk van. De gletsjer willen we eigenlijk wel van dichtbij bekijken omdat het in Canada zo’n geweldige ervaring was. Met Finn wordt dit een beetje lastig. De enige optie was om een helikoptervlucht te doen (van weliswaar bijna 3 kwartier) en dan te landen op de gletsjer, dan mag je nog vijf minuten rondlopen en weer terug. Het uitzicht zal ongetwijfeld fenomenaal zijn, de kosten hiervoor echter ook, namelijk $ 385 pp en dan kids prizes on request. Dan moet je je nog maar afvragen of Finn niet gedurende de hele vlucht zijn imitatie van een speenvarkentje gaat doen omdat hij niet aan de stuurknuppel mag zitten. We kiezen dus voor een iets minder spectaculaire optie maar deze is desalniettemin zeer de moeite waard. Net buiten het dorpje is de mogelijkheid om via een onverharde weg en een parkeerplaats naar een uitkijkpunt toe te wandelen op tien minuten afstand. De wandeling is al de moeite waard en het uitzicht is dat ook zeker. Nikki was erg onder de indruk van de ijsberg en heeft ook nog even voor Juf Riekje en Juf Tineke geposeerd voor de Franz Josef Glacier. Leuk onderwerp voor de klas, wat is nu eigenlijk een gletsjer? In ieder geval indrukwekkend en ook een beetje fris. Nikki was blij met haar nieuwe fleece trui, we hebben ze nu echt af en toe wel nodig. Claudia blijft hardnekkig haar slippers of sandalen dragen en heeft ‘s avonds dus ijsklompjes. We hebben nog een hele rit voor de boeg dus we gaan snel op weg. Bij Fox Glacier wordt even getankt, zowel de camper als wijzelf. Finn trekt bijna de kerstboom om en Nikki heeft meer aandacht voor de kerstballen dan haar sinasappelsap. We laten de gletsjers achter ons en rijden door naar Haast, op deze route langs de kust worden we nog een aantal keer getrakteerd op geweldige stranden met mooie uitkijkposten, dat snappen ze hier wel tenminste. Je komt daar ook iedere keer dezelfde mensen tegen. In Haast zelf valt weinig bijzonders te zien, echter het gebied dat er achter ligt is fantastisch. We rijden al snel het Mt. Aspiring National Park, waar we ogen te kort komen voor alle watervalletjes. We nemen voor twee watervallen echt even de tijd. Het weer buiten spoort ons ook niet echt aan om regelmatig te stoppen en de benen te strekken. Het regent eigenlijk al de hele ochtend een beetje, maar ja dat kun je beter hebben als je aan het rijden bent dan anders. The Thunder Creek Falls en de Fantail Falls zijn echte juweeltjes. Tussen deze twee watervallen is de rivier behoorlijk woest en kan je op de brug dit natuurgeweld mooi vastleggen, mits geen verkeer op je staat te wachten natuurlijk. Er lijkt geen einde aan te komen en dit keer is het niet erg. Toch komt het plaatsje Makaroa in zicht, teken dat we nu echt het park uit zijn. Het park wordt namelijk niet permanent bewoond, alleen door wandelaars en andere avonturiers. Ons eerste contact met de beschaving is het Country Cafe, een café/restaurant/winkel/tankstation. Het hangt vol met allerlei vlaggen en kentekens uit verre landen en andere merkwaardige dingen. Het is jammer dat de dames zo nadrukkelijk aan het schoonmaken zijn. Het nodigt niet uit om lekker te blijven zitten, helaas want het is wel een leuk tentje. We zijn er bijna. Voordat we Wanaka binnenrijden zien we aan onze linkerhand Puzzling World. Marc had hier goede dingen over gelezen en ook de heren in de reisgidsen zijn erover te spreken, dus dat is morgen ons eerste stop op weg naar Queenstown. Voordat we de camping opzoeken moet er eerst gewinkeld worden. Wanaka is duidelijk toeristisch, het meer ligt te blinken in de zon en het is redelijk druk. De lokale middenstand heeft niets te klagen. We lopen te puffen in onze lange broeken en fleece truien onderweg naar de supermarkt. Ervaring leert ons dat de temperatuur daar altijd standje Noordpool (of in dit geval Zuidpool) is. In ieder geval op de groente en vlees afdeling. Hoe milieuvriendelijk ze hier ook zijn. Het concept van afgesloten koelkisten moet hier nog doordringen. De eerste dag waren we zelfs geshockeerd door het feit dat een heuse bag lady al onze boodschappen in talloze plastic tasjes aan het stoppen was. Deze gebruikten we maar als afvalzakjes, dan is het niet helemaal verspilling meer. Die boodschappen dus, we maken het onszelf makkelijk. Een salade pakket met gekruide worstjes voor onder de grill en focaccia met pesto. Niet verkeerd toch. Op de camping laten we ons vlakbij de speeltuin plaatsen. Nikki is in extase. Finn helpt Claudia met het aansluiten van de elektriciteit, altijd leuk met die kabels heen en weer lopen. We eten en doen ons avondding, foto’s sorteren (niet het reisverslag bijwerken want Claudia loopt hopeloos achter) en douchen. Het regent,het is kil en vochtig, tijd om naar bed te gaan dus. Hopen dat morgen beter weer met zich meebrengt.