Merry Christmas uit het zonnige Nieuw Zeeland

25 December – Christchurch

Het is kerstmis!! De camper is versierd met wat mooie paarse en groene slingers en lichtjes die we bij zo’n euro/dollar winkel hebben gekocht. Om de zoveel tijd gaat het plakband los en komen ze naar beneden maar het gaat om het idee. Ons ontbijt bestaat vandaag uit pancakes met maple syrup, Claudia bakt een hele bak vol en dan eten we onze buikjes rond. Van de lunch komt ook weinig meer terecht. Vandaag is het doel om zoveel mogelijk alles op te maken omdat we morgen de camper moeten inleveren en naar Auckland vliegen. We hebben wat lekkers gekocht voor onder de kerstboom. In ons geval een mega exemplaar van wel 15 cm hoog. Zo vieren we tenminste nog een beetje kerstmis. De verdere dag zit Nikki in de speeltuin en vullen wij onze dag met wassen en opruimen. De droger heeft er vandaag niet zoveel zin in. De was komt er na twee rondes nog steeds klam uit. Onze verwarming in combinatie met de kerstverlichting maken het werk af. Het zou vandaag gaan regenen maar dat valt wel mee. Het is alleen wel somber weer en er valt af en toe een spatje. Tegen het einde van de middag besluiten we van de topattractie van de camping gebruik te maken; het verwarmde zwembad. Nikki gaat keer op keer van de glijbaan en Finn vindt het ook wel oké maar het is boven water best koud. Als Finn paarse lippen begint te krijgen wordt het tijd om te vertrekken. Marc is al flink opgeschoten met opruimen en we gaan op tijd eten. De gekruide hamburgertjes met sla smaken uitstekend. We ronden de dag af door gezellig met zijn allen te gaan badderen, in ieder geval Finn dan. Ondanks dat we niet veel gedaan hebben slapen de kleintjes vrij vlot, wij volgen niet veel later en zetten de wekker vroeg. Misschien wel een beetje te rustig zo’n kerst…

26 December – Christchurch – Auckland – Bay of Islands

We staan om zes uur op om de laatste rommel op te ruimen. We verplaatsen de rommel van de ene kant van de camper naar de andere kant tot alles een plekje heeft gekregen in de tassen en in de vuilnisbak. Barmhartige Samaritanen dat wij zijn verzamelen we alles wat nog bruikbaar is en laten het achter in de gemeenschappelijke keuken. Het is nog een behoorlijke berg. Vooral het 8-pack toiletrollen tikt aardig aan. Onze voorraad wordt direct overgeheveld naar een Nederlands gezin dat net is aangekomen en nog geen boodschappen heeft gedaan en hier dankbaar gebruik van maakt. Zo zie je maar weer. Het is iets over achten als we vertrekken naar Apollo om onze camper in te leveren. De dame die onze camper controleert heeft zo te zien een gezellige kerst gehad en iets te diep in het glaasje gekeken. Haar sprankelende persoonlijkheid komt hierdoor niet helemaal tot zijn recht. Zij constateert een beschadiging op het polyester side panel naast het trapje. Die hadden we zelf nog niet eens gezien. Hoogst waarschijnlijk door onze aanvaring met zo’n fijne oranje pylon die door heel Nieuw Zeeland langs de weg staan omdat ze werkelijk overal wegwerkzaamheden uitvoeren en die dingen naderhand ook niet weghalen. Wij konden met ons hand op het hart zeggen dat we van niets wisten. Maar goed, we hadden ons eigen risico afgekocht, dus geen probleem zou je denken. Onze knorrige Apollo dame vond echt dat dit toch echt viel onder het kopje onderstel en of wel maar even de creditcard wilden trekken. Na wat gekissebis en papierwerk hebben we ons laten afleveren op het vliegveld van Christchurch. Vanzelfsprekend was hier het laatste woord nog niet over gesproken. De vlucht met Qantas verliep vrij soepeltjes en voordat we wisten waren we alweer in Auckland waar naar het kantoor van Apollo gingen om onze auto op te halen. We kregen een vrij gehavende Subaru Legacy station maar hij reed volgens Marc als een trein en ook de automaat was welkom na zoveel schakelwerk in de dieselcamper. Rond half drie reden we weg uit Auckland op naar the Northlands, om precies te zijn de Bay of Islands, Pahia. Het eerste stuk ligt er een heuse snelweg met vier banen dus dat schoot lekker op. Het is zonnig en warm, we puffen wat af in onze reiskleren. De bergschoenen gaan zo snel mogelijk uit! Rond zes uur arriveren we in Pahia bij de Comfort Inn. Het is een aangename verrassing dat ons verblijf voor de rest van de vakantie een bungalow is. Het park ziet er helaas nogal gedateerd uit en ook in het interieur van het huisje is dat terug te vinden. Het is vrij spartaans, alles is echter wel aanwezig en frisse bedden, handdoeken en een goede douche helpen behoorlijk. De eerste avond gaan we lekker uit eten. Waar is nog lastig. Uiteindelijk belanden we bij een tentje in Pahia dat Reef ’n Beef heet. We hebben er prima gegeven, alleen wat betreft logistiek moeten ze daar af en toe het wiel nog uitvinden. Het kwam er op neer dat het hele restaurant al eten had en wij als laatste zaten te wachten. Nikki had toen al gegeten en had weinig zin om op ons te wachten en Finn al helemaal niet. Geen fooi vandaag. We wandelen nog wat door het kleine centrum van Pahia en gaan terug naar ons “huisje” zoals Nikki het blijft noemen. Finn vindt zijn nieuwe campingbedje maar niets en heeft wat overredingskracht nodig om uiteindelijk in slaap te vallen. Nikki mag tijdelijk op de kamer van pappa en mamma slapen. Dan is het ook onze bedtijd. De bedden zijn ook al een tijdje niet vervangen…We zijn moe dus het maakt allemaal niet zoveel meer uit.

27 December – Bay of Islands

Vandaag gaan we Pahia verkennen. Echter we doen het rustig aan, we hoeven nergens te zijn, hebben geen haast. Heerlijk. We struinen alle winkels die Pahia rijk is af. Het zijn er niet heel veel en gaan op het strand schelpen zoeken. Daar houden we het nog een hele tijd uit. Het water is nog steeds veel te koud om in te gaan en ziet er ook niet erg aanlokkelijk uit. Het is wel lekker weer, beetje bewolkt, maar nog wel warm met een windje. We gaan vanavond weer uit eten en kiezen dit keer voor the Swiss Cafe & Grill omdat deze lovende kritieken kreeg van de Lonely Planet. Claudia neemt de Wiener schnitzel, die bijna niet op het bord past en Marc de maaltijdsalade met kip. Nikki krijgt haar pasta bijna niet op, zelfs als Finn flink een vorkje meeprikt. Het smaakt allemaal prima maar net als gisteren duurt het weer erg lang voordat de hoofdgerechten verschijnen. Dit keer zijn we voorbereid met een grote hoeveelheid brood en autootjes voor Finn. Het is al donker voordat we teruglopen naar de auto, we zijn allemaal uitgeput. Morgen maken we een tripje met de veerboot naar de overkant, naar het stadje Russell.