De Icefields Parkway

10 Augustus Banff – Lake Louise – Lake Peyto – Athabasca Glacier – Jasper

Om 7 uur ging het alarm van Marc nogal rumoerig af. Sneller dat we gewend zijn rijden we al voor half acht weg en dat is maar goed ook. Tegen half negen rijden de parkeerplaats bij Lake Louise op en op een tiental plekken na is deze al vol. Nog vroeger komen is dus geen overbodige luxe. We ontbijten op de parkeerplaats en trekken onze wandelschoenen aan. Het begint al aardig warm te worden. Hoe dichter we bij het meer komen hoe groter de mensenmassa. De meeste mensen komen duidelijk voor het plaatje van het meer en vertrekken weer. We gaan het wandelpad richting het Lake Agnes Teahouse op. Er zijn beren bij het meer gesignaleerd dus er hangen waarschuwingsborden. Gelukkig ontmoeten we alleen bijdehante eekhoorns en geen beren. Het is een pittige klim naar boven, maar een die wel diverse mooie doorkijkjes geeft naar het felblauwe meer. Onderweg stoppen we nog even bij Mirror Lake, daarna vervolgen we onze weg naar Lake Agnes. We verheugden ons al op de apple crumble waar Claudia de kids al enige tijd mee lekker loopt te maken maar deze staat helaas niet meer op het menu bij het Tea House. Het is bijzonder druk en we nemen maar genoegen met wat in de “to go” rij. Om te kunnen zitten moeten we minstens een half uur wachten en dat om elf uur ’s ochtends. Na een korte drink en knabbelpauze nemen we diverse route terug naar beneden. Terug gaat een stuk sneller maar valt ook niet mee omdat het best schuin naar beneden loopt. Een beetje plakkerig en uitgepuft gaan we terug naar de camper. Eerst nog even een pitstop naar de toiletten die wonderwel best oke zijn voor zo’n toeristenpleister.

We gaan op pad en draaien de Icefields Parkway op. De volgende halte is Lake Peyto waar we ook besluiten te gaan lunchen. We eten op de parkeerplaats wraps met sla,, ham en kaas. Marc vindt de wraps van maismeel vies, wij vinden ze allemaal wel lekker. Vanaf de parkeerplaats kom je via een mooie wandeling (wederom met een pittige klim) door het bos bij het uitkijkpunt over Peyto Lake. Dit keer op onze teva sandalen. Ook hier verbazen we ons weer over het gedrag van de aanwezige Chinezen die halsbrekende toeren uithalen op de rotsen om toch maar een nog bijzonderder plaatje te schieten dan de rest. Het is bijna niet aan te zien, ook de aanwezige Canadezen verklaren ze voor gek. Het uitzicht is geweldig vanaf deze plek dus we kijken maar snel de andere kant op. Tijd om verder te gaan.

We genieten van het steeds veranderende landschap op de Icefields Parkway. Frits moet een paar keer op de foto voor een snelweg update. De volgende bestemming zijn de Colombia Icefields en dan specifiek de Athabasca Glacier. We rijden op goed gelukt een parkeerplaats op in de buurt van de gletser en gaan lopen (op onze teenslippers want het is best warm). We krijgen een tip van een dame die ons tegemoet komt dat we ook dichter bij kunnen parkeren want het is nog best een stukje lopen. Ze had vast onze slippers gezien. We rijden door naar het volgende parkeerterrein en inderdaad we zijn al een stuk dichterbij. We lopen naar het Sunwupta Lake onderaan de gletsjer wat omringt is met kleine witte bloemetjes, het lijkt wel edelweiss. Veel meer lijkt hier niet te groeien. Alles is een beetje grauw hier, moeilijk om beseffen dat hier ooit een dikke laag ijs lag. Als we inderdaad naar de voet van de gletsjer willen dan moet er wederom een pittige klim gemaakt worden. Claudia heeft er weinig trek in, maar de kids willen graag naar de gletsjer dus daar gaan we met zijn allen, op onze teenslippers, naar boven. Dat gaat eigenlijk nog best wel goed maar waarschijnlijk zijn we door diverse andere toeristen hoofdschuddend nagekeken.

Het loopt al tegen zessen al we doorrijden op zoek naar een camping. Tot nu toe hebben we veel geluk gehad maar dat houdt nu wel een beetje op. Overal staan bordjes vol bij de opritten. Uiteindelijk proberen we het toch maar op goed geluk bij Campground Wapiti net buiten Jasper. We hebben weer mazzel, er is net een annulering geweest en we kunnen een plekje in het bos krijgen, alleen zonder stroom. Het maken er gretig gebruik van. Morgen zien we wel weer verder. Ook hier beren waarschuwingen en dat klopt helemaal want vlak voordat we bij de camping zijn staan er diverse auto’s stil naast de weg en dat betekend meestal dat er iets te zien valt. We zien een jonge zwarte beer links van ons op de heuvel, Marc doet zijn best om de cub vanuit de auto de fotograferen maar dat valt nog niet mee. De douches op de camping zijn prima qua temperatuur, weliswaar met drukknop die elke tien seconden afslaat. Het diner bestaat uit pancakes wat nog een hele uitdaging is klaar te maken in een camperkeuken. Op de gok wordt alles gemengd en het resultaat is na bijna een uur bakken meer dan oke. De buikjes worden rond gegeten. Daarna gaan we allemaal douchen en naar bed. Buiten is het vergeven van de muggen dus we blijven lekker binnen zitten. Het is warm en benauwd in de camper, gelukkig koelt het in de loop van de nacht af in de camper en gaat het zelfs een beetje regenen.