Aan alle goeds komt een einde

29 augustus - 30 augustus Vancouver - Heerhugowaard

Je zou denken dat we als roosjes zouden slapen maar de overgang van de plankmatrassen in de camper naar de heerlijk zachte bedjes van het O Canada House is misschien toch wat te groot. Ik lig in ieder geval de halve nacht te woelen. Het wil ook niet echt helpen dat Nikki telkens dwars over het kingsize bed ligt. Nik en Finn lagen eerst samen in een bed maar het was een beetje te gezellig dus is er maar even geruild. We zijn ruim voor de wekker om half acht wakker. Lekker nog even douchen en dan naar beneden voor het ontbijt. We verwachten dat we langs een buffet moeten lopen maar worden uitgebreid bediend aan onze privé tafel. Vers gebakken scones, pancakes en appel compote met kaneel. Lekker hoor!

Jammer genoeg gooit het weer wat roet in het eten. Het zou mooi worden vandaag maar helaas regent het. We blijven zo lang mogelijk op de kamer maar moeten voor elf uur uitchecken. Tegen tien uur lijkt het op te klaren en checken we uit. De bagage mogen we laten staan en we krijgen de code van het elektrische slot van de voordeur zodat we onze bagage weer kunnen ophalen al het zover is.

We hebben gekeken wat we nog allemaal kunnen doen totdat we naar het vliegveld moeten. We hebben geen zin om weer de stad in te gaan dus Stanley Park is een goed alternatief. Vanaf Barclay Street loop je in rechte lijn naar het park toe dus dat doen we maar. Halverwege begint het weer te hozen en bieden de bomen niet genoeg bescherming meer. We duiken een koffietentje in en weerstaan de koekjes in de vitrine. Net voordat het gênant wordt kunnen we door omdat het bijna droog is.

We lopen het park in bij de Lost Lagoon. Als de zon schijnt zal het er vast gezelliger uitzien. Nu is het gewoon een treurige kale vijver. We lopen om de vijver langs het pad en komen uit bij de Stanley Park Rose Garden. Die is ondanks het weer erg fraai en een genot om doorheen te lopen. Er staan erg bijzondere bomen in dit park. Je kunt zien dat het al heel oud is. Bij de rotstuin is er een Bar & Grill waar we gaan lunchen. De keuze is uit burgers of soep, dus de keuze is snel gemaakt. Marc treft nog iets bijzonders aan op het plafond van het toilet. Dan vraag je toch af wat sommige mensen op het toilet uitspoken. Deze vakantie hebben ik voetafdrukken op de meest bijzondere plaatsen in een toilet gezien om over andere zaken nog maar te zwijgen...Zelfs de bediening was gepast onder de indruk en waren zich nog aan beraden hoe ze dit gingen oplossen toen we weggingen, haha.

We pakken op de gok een pad en komen uit bij het Aquarium. Het is dat de kaartjes ons iets te prijzig waren voor een bezoekje van een uurtje anders waren we waarschijnlijk wel even naar binnen gegaan. Op het Brockton pavillion zijn ze bezig met het opbouwen van een festival dus we moeten omlopen. We komen bij het water en hebben mooi uitzicht op Grouse Mountain en de Lions Gate Bridge. We lopen langs het water naar de totempalen. In eerste instantie geloofde ik het wel omdat we er nu al diverse hadden gezien in Capilano Park en het BC museum maar ik moet eerlijk zeggen; het was echt wel de moeite waard. Er staan daar hele mooie exemplaren.

We lopen via de onderzijde weer terug richting Barclay street. Al met al een wandeling van 9 kilometer dus tijd om even uit te puffen. We bellen bij het O Canada House een taxi om naar het vliegveld te gaan en die staat binnen vijf minuten voor de deur. Finn heeft in alle haast zijn vestje laten liggen dus na 1,5 straat keren we weer om. Gelukkig bij een ongeluk omdat de chauffeur nu een andere route kan nemen die niet vast staat. Binnen de korte keren staan we op het vliegveld en zijn we ingecheckt. We halen koffie en koekjes om van onze dollars af te komen. Uiteindelijk hebben we nog 3 dollars over dus missie geslaagd. We vertrekken op tijd wat prettig is. Wat minder prettig is zijn de stoelen, die echt beroerd zitten. Na 1,5 uur hebben we Marc en ik al een houten kont en dan moet je nog 7,5 uur. Slapen ging hem ook niet worden, op het moment dat het net donker en rustig genoeg was ging het licht weer aan en kregen we ontbijt. Het eten was in tegenstelling tot de heenreis maar zozo, het personeel was echter meer dan vriendelijk en behulpzaam. Zeker toen de steward op zijn knietjes onder de stoelen ging zoeken met zijn zaklamp naar Finns verdwenen tablet. Wat een pannenkoek! Finn natuurlijk, niet de steward, die we uitvoerig bedankt hebben toen de tablet weer boven water was.

Op Schiphol ging alles op rolletjes en na wat heen en weer geloop hebben we onze chauffeuse van Tromp Taxi ook gevonden. Onze bagage wordt in de ruime MPV geladen en we zakken weg in de comfortabele stoelen. Er wordt op de achterbank af en toe luidruchtig gegaapt. We vallen inderdaad bijna allemaal om van de slaap.

Thuisgekomen ontfermd Marc zich over de tassen en gaat in sneltreinvaart wasjes draaien om wakker te blijven. Ik ga de katjes ophalen in Spierdijk, ik heb me toch wat zorgen over ze gemaakt; ze zijn immers al 19 jaar en erg mager toen we weggingen. Ze zien er goed uit en hebben prima gegeten wat meestal wel anders is. Wat minder fijn is dat Dopie enige dagen geleden zijn poot door zijn bandje had gewurmd, dit niet gezien is door de verzorging en deze dus al die tijd al onder zijn oksel zat. De dierenarts moet er aan te pas komen om het bandje weer los te halen. Het gaat weer helemaal goed met hem komen, het pension heeft de kosten betaald en hun excuses aangeboden. Volgende keer geen bandjes meer voor onze Dopie...

Uiteindelijk hebben we het tot zes uur volgehouden en zijn toen allemaal lekker naar bed gegaan. Nikki is om 3 uur weer wakker en kan niet meer slapen, Marc iets later. Ik heb het tot half zeven volgehouden en Finn is de hekkensluiter met kwart over zeven.

Canada is een geweldig mooi land maar heeft ook zo zijn eigenaardigheden waar wij als Nederlanders maar moeilijk aan konden wennen, een kleine greep

Open toiletten met veeeel water in, iedereen kan alles van je horen.
Mega grote pick ups die als boodschappen auto gebruikt worden.
Vooruitbetalen bij het tanken, bij wet geregeld maar wat een gedoe.
Prijzen in de winkels bijna altijd zonder BTW dus bij de kassa iedere keer weer een verrassing.
Fast food is goedkoper en makkelijk te verkrijgen dan een gezonde maaltijd.

Maar er zijn natuurlijk ook genoeg zaken om jaloers op te zijn

Schone straten, bijna geen zwerfafval gezien. De boete erop is ook $ 2.000,-, wellicht dat dit helpt.
Amper verkeersongelukken gezien, automobilisten (uitzonderingen daargelaten) rijden rustiger en relaxter waardoor minder problemen ontstaan.
Veel openbare toiletten die redelijk schoon waren, daar kunnen ze zeker in Nederland nog wat van leren.

Dat was het dan, vijf weken vakantie. Voorbij gevlogen maar toch ook het gevoel dat het eeuwig duurde. Voor degenen die trouw met ons meegelezen hebben, ik hoop dat jullie er net zoveel plezier aan hebben beleefd hebben als ik had met schrijven. Wellicht tot ziens?