Wells Gray Park en zijn mooie watervallen

15 Augustus 2e dag Clearwater – Wells Gray Park

We hadden besloten vroeg op te staan om richting Blue River te rijden voor de River Safari totdat het verdrietige nieuws dat Ome Wim overleden was ons bereikte. Ondanks dat we wisten dat het niet goed met hem ging was het nieuws toch sneller dan verwacht. Dit verslag is echter niet de plek om daarover uit te wijden. We proberen toch nog wat van de dag te maken.

Het is koud en treurig buiten, niet warmer dan vijftien graden. De verwarming in de camper gaat aan. Tegen elf uur gaan we toch maar op pad en gooien het programma wat om. We legen alle vuilwater tanks en gooien de schoonwatertank weer vol. Je rijdt vanaf het visitors centre zo het park in, na 10 kilometer is daar al de eerste waterval Spahats Falls die van een hoogte van 73 meter naar beneden komt storten. Hij is maar negen meter breed maar door het onderliggende ravijn opgebouwd uit lagen geharde lava toch behoorlijk spectaculair. Het zonnetje begint eindelijke door te komen en de temperatuur loopt snel op. Op de parkeerplaats naar de waterval staat een tentje waar ze suikerwafels verkopen. De dame achter de kraam begint al snel Vlaams tegen ons te kletsen. We krijgen dus echte Luikse Wafels in Clearwater, lekker hoor!
We rijden een flink eind door en dan is daar Dawson Falls. Het is tijd voor lunch dus die eten we op in de camper op de parkeerplaats. Daarna volgen we het pad door het bos dat ons bij de waterval brengt. Dawson Falls is vooral erg breed, wel 107 meter met een verval van 18 meter. Technisch gezien een kleintje maar wel een hele fraaie. De wandeling er naar toe is ook zeker de moeite waard door het oerbos.
Het beste hebben we voor het laatst bewaard. Helmcken Falls, de hoogte waterval van Canada. Nog hoger dan de Niagara Falls in Ontario. Vanaf 141 meter hoog buldert hij naar beneden en ook hier weer hebben we uitzicht op de uitgesleten vallei opgebouwd uit lavalagen en uitgehold door gletsjers. We blijven foto’s maken. Omdat het al half drie is en we op tijd bij de Hop ’n Hog willen zijn (daar stond namelijk gisteren om 7 uur een rij van 15 man buiten) gaan we niet kanoën op Clearwater Lake. Als we dat gaan doen is een uurtje veel te kort.

Op de terugweg pakken we nog een cappuccino bij de Strawberry Moose. Bij de kassa wordt mij gevraagd waar we vandaag komen, zodra ik zeg dat we uit Nederland komen gaat de kassajongen helemaal los. Hij kwam oorspronkelijk uit Nederland en is als 4-jarige 11 jaar geleden met zijn ouders geëmigreerd. Zijn vader is een aantal jaren geleden teruggegaan en woont weer in zijn geboorteplaats Winkel. Of we dat kenden? Na het brengen van de koffie vraagt en verteld hij honderduit. Voordat we afscheid nemen omdat hij toch weer eens aan het werk moet vragen we nog maar even zijn naam. Dat was Pete, of eigenlijk Pieter. Wat is de wereld toch eigenlijk klein!

We gaan alvast tanken voor morgen en pinnen wat contant geld. Om de tijd te doden tot vijf uur (dan gaat de Hop ’n Hog open) doen we nog wat boodschappen. Stipt om vijf uur staan we voor de deur en dan zijn we zeker niet de eersten. Voor degenen die niet snappen wat er nou zo bijzonder aan dit restaurant is; alles wordt dagelijks gerookt. Sommige dingen 2 uur, andere weer 14 uur. Het resultaat is verschrikkelijk lekker mals gemarineerd vlees. De foto’s zijn hopelijk binnenkort te bekijken, als de wifi eens wil meewerken…. We hebben alle vier onze buikjes volgegeten en een proost (met cola) op Ome Wim gedaan. We kunnen het alleen maar van harte aanraden, maar denk eraan; als je te laat komt kan het op zijn of je kan niet meer naar binnen. Terug op de camping willen de kids meteen zwemmen. Ze beloven ons heilig eerst een kwartiertje uit te buiken voordat ze het water ingaan. We gaan er maar vanuit dat ze dit ook zullen doen. Morgen poging twee voor Blue River.